woensdag 12 februari 2014

Een grote familie

Dat de tijd vliegt realiseer ik me, nu er bijna een jaar verstreken is sinds ik de laatste blog heb geschreven.
Er is veel gebeurd in het afgelopen jaar. Van een kliniek met ongeveer 30 bevallingen per maand naar nu rond de 120 per maand en 220 nieuwe patienten op het spreekuur afgelopen maand. Met deze maand al 60 bevallingen terwijl het nog maar de elfde is dreigen we uit onze voegen te scheuren. Beter nog; bevalschuur staat op springen.
Dus hebben we een aantal knopen moeten doorhakken. We gaan proberen de patiëntenzorg weer beter over de regio verdeeld te krijgen, met ons als verwijscentrum voor hoog risico zwangere. Verder zijn we begonnen met het trainen van de omliggende Health Centres. We willen de basiszorg daar verbeteren, de onderling samenwerking bevorderen en problemen opsporen en ze oplossen.

Op een dag als vandaag proberen we dan gewoon zoveel mogelijk werk te verzetten. De ochtend begint al vroeg met een keizersnede bij de vrouw die gistermiddag na haar werk bij ons binnen is komen wandelen. Terwijl er een torenhoge bloeddruk werd gemeten en de vrouw er ongelooflijk opgezwollen uitzag kon ik alleen maar denken dat het een wonder was dat ze niet onderweg naar ons dood was neer gevallen. De vrouw heeft
geen zwangerschaps- controle gehad en is helemaal alleen. Ze is dagloner en kon daardoor nooit naar de kliniek komen voor een controle. Geen werk, geen eten. Nu ligt ze op de operatietafel en moet ze onder algehele narcose. Ik assisteer de anesthesist en moet opeens aan drie jaar geleden denken toen ik ook met hem samenwerkte en een vrouw overleed omdat het niet lukte haar te intuberen. (inbrengen van buisje i.v.m. narcose). Dit keer gaat het gelukkig goed en verloopt de keizersnede zonder veel problemen.
De rest van de dag is gevuld met consulten en het regelen van allerlei praktische zaken. Aan het eind van de middag fiets ik nog eens terug naar de kliniek om een van de verloskundigen uit te leggen wat we deze week gaan trainen in een healthcentre. Terwijl ik naar de afdeling fiets passeer ik het gebouw waar het spreekuur wordt gehouden. Verloskundige M. roept waarom ik haar had proberen te bellen. Ik spring van mijn fiets en loop naar haar toe. Ik heb een groot verzoek voor haar. Het kindje van de moeder met de torenhoge bloeddruk heeft voeding nodig maar zijn moeder is nog te ziek om dit zelf te kunnen geven. Nu geeft verloskundige M zelf nog borstvoeding dus dacht ik misschien wil ze een beetje afstaan? ,,Geen probleem”, zegt ze. Ze is mijn held van de dag.
Op de afdeling komt de gynaecoloog net op tijd binnen lopen bij een moeilijke stuitbevalling. We moeten het kind reanimeren maar gelukkig loopt het goed af.
Verloskundige M. zit ondertussen bij het bed van de zieke patiënte met de hand borstvoeding voor de pasgeborene af te kolven. Ondertussen zit ze gezellig te praten met een van de mannelijke collega's. Gêne om een blote borst te tonen bestaat hier niet.
Na zessen zitten de gynaecoloog en ik op onze veranda koffie te drinken en de drukke dag door te nemen. ,,Wij samen met het personeel zijn toch eigenlijk een grote familie hè'', zegt de gynaecoloog. Ik kan het alleen maar beamen waarbij mijn gedachten afdwalen naar de familie heel ver weg.


beschuit met muisjes, Barley (graan) met een mengsel van olie en kruiden.
zo wordt beschuit met muisjes gegeten.
trainen in een Healthcentre, wat te doen als een vrouw veel bloed verliest na een bevalling (incl. nep bloed).

een afdeling vol patiënten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten