Afscheid

En zo zit ik op het vliegveld te wachten tot mijn volgende vlucht gaat vertrekken. Nog maar 7 uur te gaan en dan ga ik Ethiopië echt verlaten. Het entertainment op het vliegveld vindt plaats op de eerste verdieping. Helaas kan ik daar met mijn bagage karretje niet komen omdat de enige lift buiten werking is; en om al mijn bagage op mijn rug te dragen vind ik iets te ver gaan. En zo zit ik op de begane grond op een bankje met naast mij een inlander die in zijn omslagdoek ligt te slapen, het voelt vertrouwd.

Moest ik toen ik aankwam wennen aan de mensen in hun schamele kleding, nu moet ik wennen aan de blanke gezichten. Zoals je na een vakantie in Frankrijk nog een aantal dagen in Nederland blijft spotten naar de Nederlandse kentekens van de passerende auto´s zo zal ik me nog even blijven verbazen over de blanke gezichten.

De laatste twee weken zijn voorbij gevlogen. Een week geleden afscheid genomen in Mota. De verloskundigen hadden een geweldige koffieceremonie georganiseerd voor mijn afscheid. Met gemengde gevoelens verliet ik Mota. Het is heerlijk om familie en vrienden weer te zien maar het is jammer om het ziekenhuis te verlaten. Ik heb veel meegemaakt en nog lang niet alle verhalen zijn verteld. Ik ga de mensen en de patiënten missen. De frustraties ben ik al bijna vergeten al waren er toch velen. Het was een prachtige tijd die ik absoluut niet had willen missen. We hebben stappen vooruit gemaakt in het terugdringen van de moeder- en kindersterfte in Mota. Er moet nog veel gebeuren maar gelukkig is de bezetting van een buitenlandse gynaecoloog voorlopig gedekt. Alleen zijn er nog verloskundigen nodig. Wie zich geroepen voelt om mee te werken in Mota, meld je!

Bedankt voor alle donaties en lieve mailtjes en berichten, geweldig! Dankzij de giften is het mogelijk om de huidige situatie te verbeteren.

Wil je de ontwikkelingen in Mota blijven volgen, meldt je dan aan voor de nieuwsbrief van de Barbara May Foundation. Aanmelden kun je door mij een mail te sturen op dleeffers@hotmail.com.

De inlander die naast me lag te slapen is overeind gekomen en zit met opgetrokken knieën in zijn omslagdoek naar mijn computer te staren. Hij kijk me aan en vraagt in het Amhaars: "Hoeveel dollar?!" Ik glimlach en draai mijn hoofd naar hem om, nog even genieten van de Ethiopiërs!