"What will happen''. Dat was het berustende antwoord van de man die hoorde dat hij met zijn vijf kinderen achter bleef.
Zijn vrouw was kort daarvoor op de operatie tafel overleden. Nog voor de operatie goed en wel was begonnen. De vrouw had een scheur in haar baarmoeder, het kind was overleden, en ze moest met spoed geopereerd worden. Nadat de vrouw onder narcose was gebracht lukte het niet om een slangetje in de luchtpijp in te brengen om haar te kunnen beademen. Al het mogelijke werd er gedaan om de vrouw in leven te houden. In stilte werkten we met het hele team maar naar gelang van tijd konden we meer en meer de angst om de vrouw te verliezen in de stem van de anesthesie assistent horen weerklinken. De dood nam het leven.
Haar man vertelde dat zijn vrouw alles voor hem was nadat zijn eigen ouders en een deel van de familie jaren geleden weggevallen was. Samen konden zij het leven aan.
Toen dr. David, dr. Zenaw en ik terug liepen naar de compound konden we over de velden het gehuil en weeklagen van de familie horen weerklinken.
Bijna bij onze huizen aangekomen draaide David zich om en zei; "wij gaan drinken!''.
En zo deden wij dat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten