Mijn Paleis

Niet eerder heb ik in Ethiopië in zo´n heerlijk huis gewoond.


Vorig jaar nog had ik een kamer waar geen gordijnen voor de ramen hingen en de deur
alleen dicht bleef als ik er een steen tegenaan legde.

Nu heb ik meerdere kamers, gordijnen voor de ramen en een deur die op slot kan worden gedraaid.

Het huis bevind zich op ongeveer 10-15min. fietsen vanaf de kliniek. Tien minuten als
mijn banden opgepompt zijn en 15 als ze een paar dagen later weer deels zijn leeg gelopen.

Het onderkomen wordt omheind door hoge muren en een heuse wachttoren. Dag en nacht worden ik en het huis bewaakt. Mocht je door de bewakers worden binnengelaten dan verschijnt er een ruime oprit waarlangs een enkele struik en twee papayabomen staan. Het grote huis waarin ik woon bestaat uit een ruime woonkamer met een aparte keuken, er is zelfs een oven. Er zijn drie slaapkamers en twee badkamers in het huis. Erg ruim en ik mag dan ook binnenkort het huis gaan delen met andere buitenlandse vrijwilligers die voor korte projecten in Bahir Dar verblijven. Terug naar het studentenleven.

Achter het grote huis staat het gastenverblijf waarin naast twee slaapkamers ook het
kantoor van de huis manager zich bevind. Van daaruit runt hij een microfinancierings
project.

Het enige nadeel aan het huis is dat er in theorie warm water moet zijn. Maar of de
waterdruk is gewoon niet goed genoeg of de boiler hangt te laag, het water uit de
douche is in ieder geval altijd koud. En al ren ik eerst een half uur door het Ethiopisch land, het blijft letterlijk en figuurlijk een koude douche. Wanneer ik tijd heb, kook ik water en ga ik maar weer ouderwets douchen door middel van het mengen van bakjes met heet en koud water.

Naar goed Ethiopisch gebruik heb je bij een bovenmodaal inkomen of wanneer je er bovenmodaal uitziet, een schoonmaakster, wasvrouw, tuinman, klusjesman en kok in dienst. Emebet is 22, een werkloze onderwijzeres, en zij vervult al deze diensten in één persoon. Wel zo makkelijk en één iemand die in het huis rondsnuffelt vind ik wel genoeg. Naast het wassen en koken doet ze ook de boodschappen en brengt ze mijn fiets naar de jongens aan het eind van de straat om mijn band voor de zoveelste keer te laten repareren. Voor mij scheelt dit een heleboel wachten en onderhandelen over de prijs van aardappels/rijst en bandenplak.

In het begin voelde ik me een heel klein beetje opgelaten met het idee dat zij mijn troep opruimt en boodschappen doet. Maar toen mijn Ethiopische vrienden verklaarde dat ze zeer bovenmodaal verdient voor de werkzaamheden die ze doet, voelde ik me heel wat minder schuldig.

Het is zeg maar een win-win situatie. Zij een goed salaris en ik geen schuldgevoel.

Alles is te koop.