maandag 5 maart 2012

Uitstapje

We, Jane en ik, hebben een paar dagen vrijaf gekregen. In Mille zijn we 24-7 paraat en het is na een maand fijn om een paar dagen het ziekenhuis te verlaten.

We wilden wel wat meer van Ethiopië ontdekken en besloten om naar Lalibela af te reizen.

De busrit naar Lalibela wordt in de Lonely Planet omschreven als een zware pelgrimstocht en het vliegtuig wordt aangeraden als eerste keuze voor vervoer van en naar bovengenoemde plaats. Zo cheap als we zijn gingen wij uiteraard met de bus.

Kan alleen maar zeggen dat de Lonely Planet gelijk had.

We vertrokken vanuit Bahar Dar met de zogenaamde minibus, een grote grefo bak waar je met een beetje stouwen heel veel mensen in krijgt. Omdat we blank zijn betaalden we meer dan maximaal voor ons buskaartje. Maar we zouden zowaar om 4uur ´s ochtends bij het hotel opgehaald worden en er werd een plekje voorin het minibusje gereserveerd. Daarnaast zouden ze onze overstap in Gashena naar Lalibela regelen.

Om drie uur die nacht werd er op onze deur gebonsd. We gingen al vertrekken, een verklaring voor het vervroegde vertrek kregen we niet. We werden achterin het busje gepropt want voorin was er geen plek meer. Ik hoopte maar dat m'n polsbandjes en anti-wagenziekten tabletten hun werk zouden doen.

Tien voor zeven in de ochtend werden we uit het busje gegooid in Gashena. Hoe we in Lalibela moesten komen, dat konden we zelf wel uitzoeken. En zo stonden we in de vroege ochtend, op straat, hopende op een bus die naar Lalibela zou gaan. Om negen uur kwam die aan en drie kwartier later vertrokken we. Nog maar 62 kilometer naar Lalibela. We waren door de vermoeidheid een beetje vergeten dat we nog een berg moesten beklimmen en het een onverharde weg is. We kregen een klapband en daarnaast stonden we meer dan anderhalf uur stil omdat er in een van de bergdorpen een grote hoeveelheid dozen met tomaten op het dak moesten worden geladen. Nog een viertal kippen werden onder een stoel geduwd en verder gingen we.

Om half twee in de middag, na ruim tien uur reizen, rolden we gehuld in stof en oververhit, in Lalibela uit de bus.

We wisten toen nog niet dat de terugreis vanuit Lalibela nog erger werd.

1 opmerking:

  1. Volgens mij is Mark destijds ook met de bus geweest. Daar zat bij openen van zijn backpack na die lange reis een rat in! Benieuwd naar het verhaal van de terugreis..... vliegtuigje gepakt??
    Veel succes en plezier nog.
    X Rianne

    BeantwoordenVerwijderen