Pure wanhoop?!

Er zijn hier alleen maar arme mensen. Maar toch heb je daar ook nog gradaties in. Soms hebben ze echt niets.

Een van de verloskundigen vertelde ons op een ochtend, terwijl hij instrumenten aan het schoonmaken was, dat er 's nachts een meisje van negentien was binnengekomen. Ze was zwanger na verkrachting. Ze kwam helemaal alleen. Erg ongebruikelijk in deze cultuur. Vrouwen worden altijd vergezeld door verschillende familieleden en dat blijft zo tot een dag of tien na de bevalling. Maar dit meisje was helemaal alleen en had nog geen vrienden om met haar mee te gaan naar het ziekenhuis. Ze had zelfs geen 2birr (20birr = 1 euro) om voor het eerste onderzoek te betalen. De dienstdoende verloskundige was zo met dit meisje begaan dat hij voor de opname en benodigde medicijnen had betaald. Een mooi gebaar!

De verloskundige had aan ons de vraag of wij ook wat geld aan haar wilden geven zodat ze de eerste dagen eten kon kopen. Nu net na de bevalling kon ze niet werken om iets bij elkaar te verdienen. Uiteraard wilden wij dat wel en het leek ons ook een goed idee om haar met het kind een dag langer in het ziekenhuis te houden.

We gingen die ochtend nog een keer extra bij haar langs en zagen een vrolijk meisje die van haar kind leek te genieten Het was een mooi jongetje met een goed gewicht en in een goede conditie. Annemarie gaf haar een paar kleertjes en we gaven haar allemaal wat geld om eten van te kunnen kopen. Met dit meisje en haar kind ging het wel goed komen.

En toen kwamen we een dag later voor de ochtendoverdracht. Tot onze verbazing bleek het kind te zijn overleden. De verloskundigen hadden het dood bij de moeder gevonden.

We konden uiteindelijk tot maar een conclusie komen, het meisje had haar eigen kind vermoord.

Hoe wanhopig kan een mens zijn.