Een tent om in te verwachten

Op dinsdag en donderdag ochtend wordt er spreekuur gehouden in het ziekenhuis. Margareth ziet alle gynaecologische patiënten en Jane en ik alle zwangere patiënten. Inmiddels is een groot deel van het personeel weer terug, maar een aantal is ook alweer vertrokken of zijn nog steeds niet op komen dagen.

Deze ochtend zie ik een nieuwe zwangere op het spreekuur voorbij komen. Ze is zwanger van haar vierde kind. De drie baby's die ze eerder heeft gebaard zijn allemaal overleden tijdens de bevalling. Wat ik begrijp is dat ze drie keer in 'the bush', dat noemen ze hier alles buiten het dorp, is bevallen. Drie keer was het een stuitbevalling. Nu heeft ze anderhalve dag, per kameel, gereisd om bij ons voor controle te komen. We onderzoeken haar en waarschijnlijk is ze zo'n 28 weken zwanger. Geen enkele patiënte weet hier precies hoe ver ze zwanger is.

We willen deze vrouw de komende tijd regelmatig controleren met de hoop dat ze deze keer bij ons in het ziekenhuis bevalt van een levend kind. Voor vrouwen als deze is er op het ziekenhuisterrein een speciale plek gecreëerd. Er zijn een aantal traditionele tenten neergezet, dezelfde als waar zij in wonen, en daar kunnen ze in verblijven tot aan de bevalling. Zo kunnen wij een oogje op de zwangere houden en hoeven de vrouwen als ze gaan bevallen niet eerst anderhalve dag per voet of kameel te reizen om bij ons in het ziekenhuis te komen. Want dat kan hier in de woestijn het verschil zijn tussen het bevallen van een levend of dood kind.