Geboorte rituelen

Tijdens een les over het reanimeren van een baby stapt een van de verpleegkundigen naar voren.

Of ze mag vertellen hoe zij als traditionele geboortebegeleider heeft geleerd om een kind te reanimeren. En dat horen we maar al te graag. Hier kunnen wij van leren, wat wordt er momenteel in de bush gedaan aan reanimatie, waarom en hoe kunnen we dat op een goede manier verbeteren.

De verpleegkundige pakt de reanimatie pop en toont ons de handelingen die ze verricht als een kind slecht ter wereld komt, slap is en niet ademt. Ze blaast over het gezicht en de schedel heen daarna zuigt ze met de mond slijm uit de neus en spuugt het uit. Ook tikt ze op de borst ter hoogte van het hart om het te activeren. Dit alles herhaalt ze zolang als het nodig is, tot het kind zelf gaat ademen of het overleden is.

Na de geboorte zijn er ook nog een paar andere gebruiken. De traditionele geboortebegeleider houdt het kind vast en begint vanaf de top van het hoofd de huid strak te trekken en gaat zo het hele lichaam af. Ze doet dit omdat het daar een mooi mens van wordt. Dan houdt ze het kind op de kop en doopt de bovenkant van het hoofd in een plas of emmer water. Dit wordt gedaan om de fontanellen op het hoofd van de baby te laten sluiten.

Het laatste onderdeel is het uitroken van al het vuil en slechte stoffen uit de baby. Dit wordt gedaan door in huis, de ronde tent, vuur te stoken en zoveel mogelijk rook te verkrijgen. Als het kind door alle rook gaat braken en onwel wordt is dit een teken van zuivering van het kind.