maandag 23 augustus 2010

Bevalling 1

Een van de eerste bevallingen die ik zag. Het was een paar dagen geleden, overdag. Er zijn overdag vier verloskundigen aanwezig en een tiental studenten. Het is goed om zoveel verloskundigen te hebben want er zijn helemaal geen verpleegkundigen. In de toekomst zou dat nog een mooie toevoeging zijn.
Onze taak is om supervisie te geven aan de verloskundigen. Een van de problemen is dat er veel te lang wordt doorgemodderd met bevallende vrouwen. En zo ook die dag. Er was een mevrouw die van haar 8ste kind aan het bevallen was. Van de andere 7 kinderen waren er vier overleden, meer informatie was er niet uitgevraagd. Dit is geheel normaal hier. Geen idee hoeveel weken zwangerschap, want een uitgerekende datum wist ze niet. Maar aan de buik te beoordelen was het een voldragen kind.
Deze mevrouw was vroeg in de ochtend gekomen en had toen zo´n 8cm ontsluiting. Toen wij een paar uur later voor de ochtendoverdracht kwamen had ze nog steeds 8cm. Er was wel een partogram gestart maar nog geen enkele actie ondernomen. Er werd gestart met bijstimulatie, de harttonen van het kind waren prima. Na een uur wilden we wel weten hoe het nu met de ontsluiting was. De dienstdoende verloskundige dacht dat hij pas na twee uur weer hoefde te beoordelen maar dat vonden we toch wel wat lang, Ik beoordeelde mevrouw zelf en ze had volledige ontsluiting, ik had ook wat meconiumhoudend vruchtwater aan mijn handschoen. De baby had in het vruchtwater gepoept.
Mevrouw werd overgebracht naar de verloskamer. Aldaar keek de verloskundige me aan en zei: “Dan moeten we maar vacuüm gaan doen”. Ik vroeg hem waarom hij dat wilde. Omdat het meconiumhoudend vruchtwater is, zei hij. Ik vroeg aan hem of hij dan ook wist hoe de harttonen van het kind waren. Hij had geen idee, er was niet meer geluisterd. De enige reden voor de vacuüm was het meconiumhoudend vruchtwater. We gingen toch eerst maar harttonen luisteren, die waren rond de 80 slagen per minuut. Omdat er niemand tussendoor nog had geluisterd hadden we geen idee hoe lang de harttonen al zo laag waren. We bespraken onze bevindingen en deden op basis van de lage harttonen een vacuüm. Ik kon nog net voorkomen dat er ook heel hard op de buik werd geduwd om het kind er uit te krijgen, wat hier ook bijna altijd gedaan wordt.
Toen ik aan de verloskundige vroeg wat hij wilde doen als de vacuüm niet lukte zei hij, dat hij dan een tangverlossing wilde gaan doen. Ik zei hem dat we alleen een vacuüm gingen doen en als dat niet lukte we dr. Frits om hulp gingen vragen omdat het dan te gecompliceerd werd.
Na een makkelijke vacuüm werd een jongen geboren met een prima start. Het nageboortetijdperk verliep zonder problemen Na een paar minuten wilde de verloskundige het oxytocine infuus wel stoppen want de baarmoeder was goed samengetrokken. 't Leek me toch niet zo'n goede idee gezien de slechte weeën en dat ze al 8 kinderen op de wereld had gezet. Het post partum verloop was verder ongecompliceerd.
Het verrichten van een vacuüm met daarbij fundusexpressie wordt hier heel snel gedaan. Meestal op basis van een slechte indicatie.
Het is leuk om met de verloskundigen over het beleid te discussiëren en het is een grote uitdaging.
Deze bevalling was in ieder geval ongecompliceerd verlopen, nu de rest nog.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten