Het ziekenhuis

Inmiddels bijna een week in Ethiopië. De dagen gaan snel voorbij. Ontzettend veel dingen beleefd en nieuwe ervaringen opgedaan. Een indruk van het ziekenhuis...

Er zijn ongeveer 1.2 miljoen mensen op dit ziekenhuis aangewezen. Helaas komen lang niet alle zwangere vrouwen naar het ziekenhuis omdat het te ver is in het regenseizoen of er te veel werk te doen is thuis. Er zijn vier basisartsen die alle patiënten moeten kunnen behandelen. Deze artsen zijn afgestudeerd in de stad en zijn na het behalen van hun diploma verplicht om twee jaar op het platteland te werken voordat ze zich kunnen gaan specialiseren. Na deze twee jaar vertrekken ze allemaal en dat is een groot probleem. Het betekent dat er altijd alleen maar jonge artsen beschikbaar zijn met weinig ervaring en na twee jaar komen er weer nieuwe onervaren artsen. De artsen gaan dus ook over alle zwangere patiënten. Het probleem was dat ze niet kunnen opereren en dat als er een keizersnede gedaan moet worden dit onmogelijk was. Nu is er gelukkig dr. Frits die alle keizersnedes kan doen en de basisartsen kunnen leren opereren.

Naast deze artsen zijn er zes verloskundigen. Zij zijn technisch bekwaam alleen ontbreekt goede beleidsvoering. Daarnaast zijn er een heleboel studenten die niks mogen doen en de hele dag naar de patiënten staan te staren!

De afdeling bestaat uit een open opvangruimte waar patiënten beoordeeld worden. Dan een kamer met vier bedden waar ze de weeën kunnen opvangen en een verloskamer waar twee vrouwen tegelijk kunnen bevallen. Nog een onderzoekskamer, en drie kamers waarin twee tot vier patienten kunnen liggen die bevallen zijn. Er is nog de personeelskamer waar de overdrachten plaatsvinden en twee slaapkamers voor het personeel. Eén voor mannen en één voor de vrouwen. Buiten de afdeling staan een paar bankjes waar familie kan wachten.

De eerste Nederlandse gynaecologen en verloskundigen hebben al een heleboel werk verricht. Het ziekenhuis was ongelofelijk smerig bij hun aankomst. Afval werd door iedereen van zich afgegooid en dat moesten de schoonmakers maar opruimen. Die deden dat ook maar half. Iedereen en alles was te vies om aan te pakken. Het is niet te begrijpen dat het personeel daar in heeft kunnen en willen werken.

De eerste afgevaardigden hebben zelf een heleboel schoongemaakt om het voorbeeld te geven en dan wordt er ook gevolgd door het personeel. Maar als je hier niet vraagt of iemand wat wil opruimen of schoonmaken dan wordt het ook gewoon niet gedaan.

Doordat het zo vies was waren er veel infecties. Om nog een voorbeeld te geven: er is geen toilet in het ziekenhuis en geen stromend water. De patiënten krijgen een po en werkelijk alle soorten braaksel en uitwerpselen gingen in die po. Zodra de patiënt naar huis was, werd de po uit het raam of in het toilet geleegd en zonder schoon te maken weer onder het bed gedeponeerd voor de volgende patiënt. Verder hebben de vrouwen geen matjes om op te liggen of kraamverband en ze liggen dus in hun eigen bloed op het bed. Dit werd ook niet schoongemaakt. Nu worden de bedden en po's dagelijks schoongemaakt. De vloeren worden gedweild en de prullenbakken geleegd. Sinds de komst van de eerste Nederlandse hulp is er geen enkele patiënt meer teruggekomen met een infectie. Het zijn soms maar kleine dingen die een enorm verschil kunnen maken!