Als de gynaecoloog er niet is...

Dr. Frits en zijn vrouw zijn een paar dagen weg om een echo te kopen voor de verlosafdeling. Het apparaat kunnen we aanschaffen van de giften! Dit betekent dat er een aantal dagen geen gynaecoloog is en ik samen met een basisarts in het ziekenhuis ben. Dit is een uitdaging opzich omdat we bij elke zwangere vrouw moeten inschatten of ze een groot risico heeft op complicaties die wij nu niet kunnen behandelen. Bijvoorbeeld een niet vorderende bevalling die moet worden beëindigd door middel van een keizersnede. En deze inschatting moeten we ook nog eens maken met het feit dat het vervoer naar een ander ziekenhuis, waar ze wel een keizersnede kunnen verrichtten, ongeveer drie uur duurt. In de verloskunde is een tijdsbestek van drie uur best lang....

Uitgerekend op de dag dat een gynaecoloog weg moet is het druk. Gelukkig een aantal voorspoedige bevallingen zonder complicaties. Als ik aan het eind van de middag nog even langs de afdeling loop is er net een nieuwe patiënt binnengekomen. Een vrouw die van haar derde kind gaat bevallen met bij binnenkomst vijf centimeter ontsluiting. De dienstdoende verloskundigen verwachten dat ze wel vlot gaat bevallen en ik bemoei me er verder niet mee.

Als ik rond half acht samen met de boodschappenjongen terugkom uit het dorp van het boodschappen doen loop ik voordat ik naar huis ga nog even langs de afdeling om te zien of de vrouw al is bevallen. Bij aankomst blijkt mevrouw nog steeds vijf centimeter ontsluiting te hebben en bijna geen weeën. Er is nog geen enkele actie ondernomen. Ik vraag of de verloskundige wil starten met bijstimuleren en of hij over twee uur wil beoordelen, en bij onvoldoende vordering dan de vliezen breekt.

Het breken van vliezen is hier een moeilijk punt. Om de een of andere reden vinden de verloskundigen dat erg eng om te doen en meestal breken de vliezen pas bij het persen.

Bij het beoordelen van deze vrouw valt mij op dat ze een forse buik heeft, bij uitwendig onderzoek een hoofdligging en zo te voelen veel vruchtwater. Daarnaast heeft mevrouw erg opgezette voeten. We checken haar bloeddruk, geen bijzonderheden. En ik vraag of ze haar urine wil controleren op eiwit en glucose.

Om tien uur bel ik de dienstdoende verloskundigen om te horen hoe het gaat maar ik krijg geen gehoor. Ik wil niet weer naar het ziekenhuis lopen omdat ik vrees dat de verloskundigen dan denken dat ik hun niet vertrouw om mij te bellen bij moeilijkheden. Ik denk nog even aan de vrouw, en er schiet nog door mn hoofd; “het zal toch geen tweeling zijn.” Maar ik denk bij mezelf dat ik de buik nu toch groter heb gemaakt dan die waarschijnlijk was. Ik ga slapen in het vertrouwen dat ze me bellen bij problemen.

Na een heerlijke nacht slapen ga ik naar het ziekenhuis voor de ochtend overdracht. Bij binnenkomst kom ik een van de dienstdoende verloskundigen tegen en vraag hoe mevrouw bevallen is. Ze is pas in de ochtend bevallen. Ik probeer mijn wenkbrauwen met alle macht naar beneden te drukken in mijn verontwaardiging dat ze nog maar net bevallen is. Hier blijf je altijd vriendelijk en aardig. De verloskundigen zijn echt geweldig leuke mensen maar als ze zo lopen aanmodderen met een patiënt dan wil je ze wel even met de hoofden tegen elkaar kletsen. Met enige moeite vraag ik vriendelijk waarom ze nu pas bevallen is.

Uiteindelijk blijkt dat ze 's avonds na mijn komst begonnen zijn met bijstimuleren maar toen ze erg veel weeën kreeg, na een uur weer zijn gestopt. Daarna hebben ze niks meer gedaan tot mevrouw vroeg in de ochtend eindelijk volledige ontsluiting had. Op dat moment waren ze te bang om de vliezen te breken vanwege de grote uitzetting en belde ze de basisarts. Die ging naar de verloskamer terwijl ik rustig lag te slapen. Na het breken van de vliezen volgde er na tien minuten een gezond kind en korte tijd later nog een tweede. Het was een prachtige tweeling van beide zo'n 2700gr.

Een nacht in het ziekenhuis, ik heb een heleboel geleerd.

Ik kijk uit naar dr. Frits met het echo apparaat zodat we in het vervolg kunnen zien dat het een tweeling is:)

En die uitslag van de urine......nooit wat van gehoord.